Vitamine B6 Vergiftiging

Vitamine B6 is een onderdeel van de groep B-vitamines en is o.a belangrijk voor de weerstand, energievoorziening en de spijsvertering. Daarnaast speelt het een rol bij de vorming van rode bloedcellen. Vitamine B6 is een wateroplosbaar vitamine en hoewel deze vitamine in drie vormen bestaat, wordt de term pyridoxine (pyridoxol) regelmatig gebruikt om de gehele vitamine B6-groep aan te duiden.

De mens is afhankelijk van de aanvoer van vitamine B6 uit externe bronnen. Alle vormen van vitamine B6 worden opgenomen door de darmcellen en omgezet in pyridoxal. Het wordt via het bloed naar de lever vervoerd waar het wordt omgezet in de biologisch actieve vorm pyridoxalfosfaat. In deze vorm doet vitamine B6 zijn werk in het lichaam.

De opname van vitamine B6 uit een gemiddelde voeding is ongeveer 75%. Er bestaan hierbij geen grote verschillen tussen de verschillende vormen van vitamine B6. De opname van vitamine B6 uit een supplement wordt geschat op 95%.

Als je met grote regelmaat vitamine-supplementen slikt (multivitaminen, biergisttabletten, vitamine B-complex e.a.), dan is het mogelijk dat een vitamine B6-overschot optreedt, waardoor je overmatig gaat dromen en tintelingen in armen, handen, vingers, benen, voeten en tenen optreden. Uiteindelijk kan zelfs een vitamine B6-vergiftiging optreden, waardoor (blijvende) zenuwafwijkingen ontstaan, waardoor je tijdelijk of permanent je armen en benen niet meer voelt.

Mogelijke Symptomen B6 Vergiftiging

Uiteraard zijn er heel veel symptomen die kunnen duiden op een vitamine B6 vergiftiging, daarom beperk ik mij hier tot de symptomen die voor mij het meest relevant zijn geweest:

• Tintelingen in ledematen, handen en/of voeten (gevoel van prikkels of ‘mieren’ onder je huid)
• Coördinatiestoornissen en/of evenwichtsstoornissen (niet meer standvastig op je voeten kunnen staan, ook niet tijdens het lopen)
• Krampen en/of spasmen in spieren van armen en/of benen (voeten)
• Onverklaarbare kiespijnen (die niet verdwijnen nadat je bij de tandarts bent geweest)
• Meer of minder zweten dan voorheen (in mijn geval heel veel zweten, met name in de nacht, vergelijkbaar met opvliegers die je tijdens de overgang ervaart)
• Zenuwpijn langs je wervelkolom, achterkant van je armen en/of benen en onder je voetzolen
• Dysartrie  (moeilijk uit je woorden kunnen komen op momenten van stress, emotie of vermoeidheid) zonder onderliggende ziekte of aandoening
• Sensibiliteits-/gevoelsstoornissen (niet goed kunnen inschatten of iets warm of koud aanvoelt, verstoorde temperatuursbeleving)
• Slikproblemen en/of maag- en darmproblemen (maagontstekingen, reflux, constipatie, diarree)
• Stemmingswisselingen (prikkelbaar, depressie, angstaanvallen)
• Schommelingen in je bloeddruk (onverklaarbare schommelingen van hoog naar laag waardoor je plots duizelig en zweverig wordt)
• Droge mond en/of ogen
• Hartkloppingen (zonder onderliggende medische oorzaak vaak last hebben hevige hartkloppingen en -ritmestoornissen)

Een uitgebreidere lijst van symptomen kun je HIER bekijken

Om te bekijken: Video Tros Radar over de gevaren van vitamine B6

Biotransformatie

Absorptie
Pyridoxine wordt goed en snel geabsorbeerd vanuit het maagdarmkanaal, via passieve diffusie in het jejunum (dunne darm).

Metabolisme
Het biologisch inactieve pyridoxine wordt in de lever voornamelijk omgezet in het zeer actieve pyridoxalfosfaat, onder invloed van het enzym pyridoxal kinase (= pyridoxine fosfokinase). Andere metabolieten zijn pyridoxal, pyridoxamine en pyridoxaminefosfaat. Deze metabolieten zijn ook actief, maar in mindere mate dan pyridoxalfosfaat.  Uiteindelijk vindt omzetting plaats tot pyridoxinezuur, een inactieve metaboliet.

Het metabolisme van pyridoxine is mogelijk verzadigbaar, want als een zeer hoge dosis wordt toegediend, is er mogelijk meer uitscheiding met de urine in onveranderde vorm.

Verdelingsvolume
Het verdelingsvolume van pyridoxine is 0,6 L/kg. Pyridoxine wordt (in de vorm van de actieve metaboliet pyridoxalfosfaat) opgeslagen in onder andere de lever en de spieren.

Eiwitbinding
Pyridoxine wordt niet gebonden aan plasma-eiwitten. De actieve metaboliet pyridoxalfosfaat daarentegen is vrijwel volledig gebonden aan plasma-eiwitten, met name aan albumine.

Eliminatie
Pyridoxine wordt voornamelijk met de urine uitgescheiden, in de vorm van de inactieve metaboliet pyridoxinezuur. In het algemeen wordt niet meer dan 7% als onveranderd pyridoxine uitgescheiden. Indien een zeer hoge dosis pyridoxine wordt toegediend, is er mogelijk meer uitscheiding met de urine in onveranderde vorm. De piek van uitscheiding met de urine vindt 2-5 uur na ingestie plaats. Minder dan 3% van een dosis pyridoxine wordt met de feces uitgescheiden. Pyridoxine passeert de placenta en gaat over in de moedermelk.

Langdurige overdosering van pyridoxine kan neuropathie veroorzaken. In het algemeen is hierbij schade aan sensorische neuronen, maar soms wordt ook schade aan motorische neuronen gezien. Pyridoxine-geïnduceerde neuropathie is waarschijnlijk het gevolg van progressieve sensorische axonopathie en sensorische ganglion neuronopathie. Het mechanisme hiervan is (nog) niet volledig opgehelderd.

Er zijn aanwijzingen dat pyridoxine direct toxisch is voor ganglia (met name voor radix dorsalis (achterwortel van ruggenmerg)). Mogelijk zijn vooral perifere sensorische zenuwcellen kwetsbaar voor circulerend vitamine B6, vanwege de permeabiliteit van de aangrenzende bloedvaten. Centrale zenuwcellen zijn hier beter tegen beschermd door de bloed-hersenbarrière en een verzadigbaar transport van pyridoxine naar het centraal zenuwstelsel.

Histopathologie laat in het algemeen veranderingen van de kern, accumulatie van neurofilamenten en necrose van de ganglia en neuronale axonen zien.

Bron: Vergiftingen Info

Aanbevolen Literatuur