Vitamine B6 vergiftiging kan perifere sensorische neuropathie en zelfs zenuwdegeneratie veroorzaken. Hieronder zal ik wat meer tekst en uitleg geven over het Centrale Zenuwstelsel en het Perifere Zenuwstelsel.
Zenuwstelsel van de mens
Het zenuwstelsel van de mens bestaat uit:
- Het centrale zenuwstelsel (grote en kleine hersenen, hersenstam en ruggenmerg)
- Het perifere zenuwstelsel (de motorische en sensibele / sensorische zenuwen)
Het perifere zenuwstelsel bevat alle zenuwen die buiten het centrale zenuwstelsel liggen. Het centrale zenuwstelsel bestaat uit de hersenen en het ruggenmerg. Vanuit het centrale zenuwstelsel worden zenuwen aangestuurd om bijvoorbeeld bewegingen aan te zetten. De zenuwen die van het centrale zenuwstelsel naar de andere weefsels in je lichaam lopen, liggen in het perifere zenuwstelsel.
Binnen het perifere zenuwstelsel bevinden zich 3 verschillende soorten zenuwen:
1. Sensorische zenuwen: deze zenuwen geven signalen vanuit het perifere zenuwstelsel door aan het centrale zenuwstelsel. Zij zijn verantwoordelijk voor het doorgeven van waarnemingen, dus prikkels uit de omgeving en uit ons eigen lichaam. Voorbeelden van prikkels zijn: aanrakingen op de huid, temperatuurverschillen en pijn.
2. Motorische zenuwen: deze zenuwen geven signalen (impulsen) vanuit het centrale zenuwstelsel door aan het perifere zenuwstelsel. Deze zenuwen zijn verantwoordelijk voor de aansturing van de spieren.
3. Gemengde zenuwen: deze zenuwen bevatten zowel motorische als sensorische zenuwen. Voorbeeld: een ruggenmergzenuw, deze moet namelijk sensorische en motorische informatie kunnen ontvangen en verzenden zodat armen en benen kunnen functioneren.
Het perifere zenuwstelsel bevat ook het autonome zenuwstelsel. Het autonome zenuwstelsel controleert en coördineert alle automatische functies van je lichaam, bijvoorbeeld hartslag, spijsvertering en ademhaling. Het autonome zenuwstelsel zorgt voor de communicatie tussen je hersenen en je organen.
Het autonome zenuwstelsel bestaat uit twee delen: het sympathische en het parasympathische deel. De sympathische zenuwen werken als je actief bent. Je hart en ademhaling worden dan hoger, de zintuigen werken beter, maar je spijsvertering zal minder hard werken. Het parasympathische deel van het autonome zenuwstelsel is juist actief als je lichaam in rust is. Door de parasympathische zenuwen wordt dan de bloedtoevoer naar je organen groter en zal je spijsvertering harder gaan werken, maar in dat geval zal je hartslag en je ademhaling langzamer zijn.
Bron: Gezondheidsplein
Langdurige blootstelling aan pyridoxine kan leiden tot aantasting van de dorsale ganglia (zenuwknopen aan de achterkant van je wervelkolom). Dit komt omdat bij hoge doseringen pyridoxine in de bloedbaan blijft circuleren en diffuus doorheen de bloedvaten de zenuwknopen irriteert (de zenuwknopen liggen dicht bij de bloedvaten) en wanneer de irritatie lang genoeg aanhoudt ontstaat er op den duur dus beschadiging.
Bron: Peripheral Neuropathies in Clinical Practice
Net als bij de Dorsale Ganglion kan langdurige blootstelling aan pyridoxine, of plotseling extreem hoge doseringen van pyridoxine, leiden tot irritatie en op den duur aantasting van de Ganglion van Gasser (aangezichtspijn of trigeminus neuralgie).
De nervus trigeminus (of 5e hersenzenuw) is verantwoordelijk voor het gevoel in het aangezicht. Ieder mens heeft er twee, één voor de linker en één voor de rechter zijde van het gelaat. De zenuw ontspringt uit de hersenstam en loopt over de schedelbasis, waarbij er ter plaatse van een zenuwknoop (het ganglion van Gasser) een verdeling in 3 takken is.
- De 1e tak verzorgt het gevoel van het voorhoofd en de ogen.
- De 2e tak verzorgt het middenstuk van het gelaat, dat wil zeggen de wang, de neus, maar ook inwendig de bovenkaak, het bovengebit en de neusbijholten.
- De 3e tak is verantwoordelijk voor het gevoel in de onderkaak, het ondergebit, de tong en de kin. De 3e tak heeft naast gevoelsvezels ook motorische vezels voor de aansturing van de kauwspier.
Omdat de zenuw zich in drieën vertakt heet deze de drieling zenuw, een letterlijke vertaling van “Trigeminus”.
Bron: NVvN
Dunne Vezel Neuropathie
De dunne zenuwvezels zijn de eindtakjes van de zenuwen, zij lopen vlak onder de huid en zijn verantwoordelijk voor de pijn- en temperatuurzin en de autonome functies, dat zijn functies die onbewust plaatsvinden zoals de regeling van bloeddruk en zweten. Maar ook jeuk, diepe stekende pijn en pijn bij aanraking met warmte komen voor. Daarnaast kunnen ook andere stoornissen optreden zoals het afnemen of afwezig zijn van zweten, overmatig blozen, lage bloeddruk bij het opstaan en stoornissen van de blaas en de darmen. Soms is aanraken van de voeten pijnlijk.
Dunne vezel neuropathie (DVN) is een aandoening waarbij vooral de dunne zenuwvezels niet goed functioneren. Het is een vorm van polyneuropathie (poly = veel, neuropathie = zenuwziekte).
Als alleen de dunne zenuwvezels zijn aangedaan, is er sprake van een dunne vezel neuropathie. Wanneer de dikke zenuwvezels zijn aangedaan, noemen we het een polyneuropathie. Dunne vezel neuropathie geeft meestal geen afwijkend beeld bij een lichamelijk onderzoek naar spierkracht, reflexonderzoek of ElectroMyoGram (EMG).
Betrouwbare onderzoekmethodes zijn:
- een onderzoek naar de temperatuurgevoeligheid
- een onderzoek naar de geleiding van warmteprikkels
- een huidbiopt
Dunne vezel neuropathie is een neuromusculaire aandoening. De term neuromusculaire aandoeningen omvat verschillende aandoeningen aan zenuwen (neuro) en spieren (musculair). Dunne vezel neuropathie is neuromusculaire aandoening waarbij de dunne zenuwvezels niet goed functioneren. Deze zenuwvezels zijn de eindtakjes van de zenuwen, vlak onder de huid, die zorgen voor het voelen van pijn en temperatuur. Daarnaast zijn er dunne zenuwvezels die een verbinding vormen tussen de hersenen en verschillende organen. Deze dunne zenuwvezels zijn verantwoordelijk voor de autonome functies. Dit zijn de functies die onbewust plaatsvinden, dus alles wat je lichaam vanzelf moet regelen zonder dat je er bij na hoeft te denken,
Beschadiging van de dunne zenuwvezels kan leiden tot klachten van droge ogen, dus scherpstellen van ogen of droge mond, een toename of afname van zweten, problemen met het plassen, seksuele problemen (zoals impotentie of verminderd vochtig worden tijdens het vrijen), een afgenomen maaglediging, diarree of obstipatie, opvliegers, duizeligheid bij snel opstaan en hartkloppingen, functie van slokdarm, maag, darm, bloeddrukregulatie, suikerspiegel etc. Dit is bijvoorbeeld ook de reden dat de meeste mensen met DVN meer pijn hebben als ze stilstaan dan wanneer ze lopen. Als je stil staat dan treed je autonome zenuwstelsel in werking, dus je dunne zenuwvezels.
Van alle zenuwvezels die je hebt in je lichaam behoort 90% tot de dunne zenuwvezels en 10% tot de dikke zenuwvezels. Met lopen geef je je hersenen opdracht de ene voet voor de andere te zetten en dat is dus een taak van de dikke zenuwvezels. Na een poosje lopen neemt het autonome stelsel het weer over dus daardoor kun je na een paar stappen weer minder goed gaan lopen of pijn krijgen. Verder zorgen de dunne zenuwvezels voor pijngegevens en dat is ook de reden dat pijn vaak de belangrijkste klacht is bij DVN.
Vergeetachtigheid hoort ook bij DVN omdat je hersenen maar 1 taak tegelijk uit kunnen voeren. Als je veel pijn hebt zullen je hersenen andere taken dus naar de achtergrond brengen. Daardoor lijkt het alsof je je minder goed kunt concentreren en of je minder opslaat dan voorheen.
Bron: Spierziekten – Dunne Vezel Neuropathie
Bron: Lezing Dr. E. Gonera, neuroloog.
Aanbevolen Literatuur